Dag 29 (Sun Moon Lake), Dag 30 + 31 (Tainan)

Dag 29 (Sun Moon Lake)

Na een slecht geslapen nacht (door een knoerdhard matras!) zijn wij verre van uitgerust de straten van Taichung opgedoken, op zoek naar een eetbaar ontbijt. Lastig lastig, want veel bleek nog gesloten. Anderhalf uur later bestond ons ontbijt uit droog Turks brood van de markt en een chocomel. Taichung hebben wij niet ervaren als een boeiende stad, dus wilden wij vroeg naar het Sun Moon Lake vertrekken. Eenmaal bij de bushalte werden wij aangesproken door een taxichauffeur die ons, samen met twee andere Taiwanesen, voor vrijwel dezelfde prijs naar het Sun Moon Lake wilde rijden. Dat sloegen wij natuurlijk niet af en een uur later stapten wij de taxi uit en waren wij gearriveerd in de trekpleister van Taiwan. Als eerste zijn wij op zoek gegaan naar een betaalbaar hotel. Wij belandden uiteindelijk bij een restaurant die een aantal kamers boven het restaurant beschikbaar stelde. Wat een prijzen! Onze hoogst betaalde kamer tot nu toe. Daarna hebben wij de shuttlebus gepakt die een rondje om het meer zou maken. Halverwege werden wij uit de bus gegooid en waren wij in het stadje Ita Thao. Duidelijkheid konden wij maar niet krijgen over wat de bedoeling was van de roundtrip en hoe het in z’n werking zou gaan. De verkregen folder gaf alles behalve duidelijkheid en Chinees kunnen wij ook nog steeds niet lezen en spreken. Ita Thao was een klein stadje met leuke souvenirwinkeltjes. Daar hebben wij een tijdje rondgestruind en hebben nog een flink stuk gelopen, waarbij wij een kabelbaan/cabinelift tegenkwamen. Aangezien het al laat was, hadden wij besloten om daar de volgende dag gebruik van te gaan maken. ’s Avonds hebben wij gegeten bij een typisch Taiwanees restaurant en hebben wij daarna een film (eerste film sinds 15 januari hoor) gekeken op de kamer. Hoe je het ook went of keert…dat was best even lekker vanuit bedje.


Dag 30 (Tainan)

Na een goede nacht gingen wij vol vertrouwen op zoek naar een ontbijt. Helaas bleek het te regenen, waardoor onze plannen letterlijk in het water vielen. Met regenachtig weer bij een meer kom je niet ver. Wij wilden graag met de Sun Moon Lake Ropeway naar boven om een goed beeld van het dorp en het meer te krijgen. Jammer genoeg ging ons plan niet door en hebben wij besloten om al vroeg met de bus naar Tainan te vertrekken. Helaas ging er geen rechtstreekse verbinding van Sun Moon Lake naar Tainan, dus er zat niets anders op dan met de bus terug te reizen naar Taichung en van daaruit op de bus naar Tainan te stappen. Deze bus was nogal luxe; grote brede stoelen (met als nadeel dat onze voeten niet bij de grond konden komen) en overal televisieschermen. Eenmaal in Tainan aangekomen zijn wij op zoek gegaan naar een hotel. Hostels en guesthouses kent men hier niet, dus als backpackers in Taiwan zijn wij zo goed verplicht om in hotels te overnachten. Niet verkeerd natuurlijk, alleen is het voor de portemonnee iets minder. Een betaalbaar hotel vinden is één ding, maar de kamer daadwerkelijk boeken is weer van een hele andere koek. Engels spreken doen de mensen hier niet, dus via de telefoon heb ik met een andere collega van de receptioniste een kamer kunnen boeken. Snel onze backpacks weggezet en de straat opgedoken. De stad is erg groot, maar er zijn leuke winkels. ’s Avonds heerlijk een pasta met kaaskroketjes van de straat gegeten en als toetje een ijsje, koffie en theetje bij de MC Donalds (blijkt hier toch het goedkoopst te zijn).


Dag 31 (Tainan)

Het uitzicht vanuit ons hotel 14 hoog toonde vanmorgen geen ander weerbeeld. Opnieuw zwaar bewolkt met lichte regen en tussen de 13 en 18 graden. De plannen voor vandaag kwamen niet geheel overeen met het reizigersbestaan van backpackers; shoppen, shoppen en shoppen!! Allereerst wilden wij in de ochtend graag aan de receptie van het hotel doorgeven dat we nog een nacht zouden willen blijven. De receptioniste gaf direct aan dat de prijs het dubbele zou zijn ten opzichte van de nacht ervoor. In Taiwan blijken overnachtingen op de vrijdagen, zaterdagen en zondagen extra prijzig te zijn in vergelijking met de doordeweekse dagen. We zouden geen echte backpackers zijn als we niet op alle mogelijke manieren zouden proberen om de tweede nacht toch voor dezelfde prijs als de eerste nacht te krijgen, maar: de receptioniste sprak geen woord Engels en liet ons ook op geen enkele manier uitspreken. Via de tolkentelefoon hebben we de afspraak gemaakt om in de namiddag terug te komen om verder te praten over de prijs; meer dan 30 euro per nacht betalen voor een hotel zonder ontbijt of enige schoonmaak slaat nergens op. Tevens hebben we voor de eerste nacht slechts 17 euro hoeven te betalen.

Tainan bleek wel voorzien te zijn van verschillende bakkerijen, dus we hebben onszelf deze ochtend niets tekort gedaan; minicroissantjes, krentenstokbrood en donkerbruin walnotenbrood. Hmmm! Vervolgens op naar de winkels en shoppen tot je erbij neervalt. In de middag nog een heerlijke rice-curry gegeten, zodat de beentjes nog wat verder vooruit konden. Het aanbod van kleding, schoenen, ed. is hier over het algemeen genomen niet goedkoop (zelfs duur te noemen), maar we hebben toch wat leuke koopjes op de kop kunnen tikken; leggings, sportschoenen, slippers, truitjes, appels, kniebandage, Diclofenac, Omeprazol…haha en Fiona was denk ik nog vergeten te melden dat zij een paar dagen geleden een muts heeft gekocht!

Rond 16:00 uur hebben wij ervoor gezorgd dat wij terug waren in het hotel, zodat we verder in onderhandeling konden over de kamerprijs. Opnieuw werd de tolkentelefoon gebeld en hebben wij ons verhaal gedaan; wij waren niet van plan om het dubbele voor de tweede overnachting te betalen…dan hadden ze dat gisteravond er maar bij moeten melden. Na vele malen het over en weer geven van de tolkentelefoon gingen wij er vanuit dat ze voet bij stuk zouden houden. Eenmaal de telefoon opgehangen, toonde de receptioniste lachend haar rekenmachine en daar stond exact dezelfde prijs als de eerste overnachting op. Heuh?!? Waarom deden ze dan zo moeilijk? En ze was niet eens boos, maar deed poeslief? De gang van zaken in Taiwan blijft ons iedere dag verbazen, echt onbegrijpelijk. Even terug naar dag 29; het Sun Moon Lake had ook een servicecenter, dus dat leek ons handig voor het inwinnen van wat informatie. Het Sun Moon Lake is toeristische attractie nummer één van Taiwan, dus het vertrouwen dat de dame achter de balie enigszins kon vertellen hoe of wat..dat was er. Na de eerste simpele vraag bleek al direct dat zij geen woord Engels sprak, echter zij haalde direct Google Translate op haar beeldscherm tevoorschijn om ons alsnog van (onjuiste) informatie te voorzien. Stomverbaasd! Keer op keer zijn wij stomverbaasd! Ook vanmiddag nog; ik wilde appels op de markt kopen, maar men begreep niet dat ik met het opsteken van vier vingers bedoelde dat ik graag vier appels wilde hebben. De mensen zijn behulpzaam, dus dat is het niet. Een Taiwanese jongen haalde zijn (te grote) mobiel uit zijn broekzak, waardoor hij met de spraakrecorder en translater iets duidelijk wilde maken. Mensen doe niet zo moeilijk, ik wilde gewoon vier appels..die, die, die en die. Ja die!

Na het shoppen hebben we voor een paar euro lekkere risotto van een straattentje gegeten. De man met de ijskraam konden we ook vanavond niet voorbij lopen. In de avond hebben wij nog even onze aanwinsten uitgestald op de kamer en ben ik in bad gedoken. Wie had dat kunnen voorspellen; als backpacker uitgebreid in bad gaan. Even alle belevenissen, ervaringen en diepte- en hoogtepunten laten bezinken..en genieten van het feit dat Fioon en ik nog ruim zes weken te gaan hebben. De tijd vliegt, niet normaal!