Dag 14 & 15 (Mandalay)

Dag 14 (Mandalay)

Na een vrij heftige rit gisteren in de minibus zijn wij vandaag aangekomen in Mandalay. We hadden verwacht vrij luxe te reizen, maar helaas leek het alsof de chauffeur de trein moest halen, met als resultaat..een vervormde kentekenplaat door het aan- of overrijden van een één of ander levend wezen. We schrokken ons rot! Zelf was ik driedubbel zo blij toen ik het busje uit kon stappen, aangezien ik gisteren getuige was van een ongeluk op straat tussen een scooter/motor (zonder helm) en een overstekende Birmese vrouw. Ik moest Fioon tijdens onze lunch even kort in het restaurant achterlaten, omdat wij niet genoeg kyats bleken te hebben. Terwijl ik geld aan het wisselen was zag ik in mijn ooghoeken de aanrijding, bah…met klotsende oksels ben ik snel teruggewandeld naar Fiona. Wat een chaos hier op straat!

Bij aankomst gisteravond viel onze eerste optie om te overnachten af, daar het guesthouse volgeboekt bleek te zijn. Gelukkig was de chauffeur van de minibus zo vriendelijk om ons naar onze tweede keuze te brengen. Daar kregen wij de sleutel van de laatst beschikbare kamer met (waardeloze) wifiverbinding, warm water en een ontbijtje…dit keer moesten we het slechts stellen zonder ramen/daglicht.
Na een prima ontbijtje in de ochtend zijn we de straten van Mandalay opgedoken. Ons eerste doel was het regelen van een vliegticket om Myanmar uit te komen. Uiteindelijk zijn we bij een organisatie beland waar wij een vlucht met Thai Air Asia geboekt hebben, zodat wij op 30 januari van Mandalay naar Bangkok zullen vliegen. Jaja!! We weten dat wij jullie beloofd hebben dat wij Bangkok zouden vermijden…maar…onze volgende reisbestemming zal Laos zijn. Helaas blijkt vliegen van Mandalay direct naar Laos een vrij onbetaalbare grap. Na lang wikken, wegen en googlen hebben we er toch voor gekozen om vanuit Bangkok per openbaar vervoer naar Vientiane te gaan reizen. Een stuk prettiger voor ons budget!

In de middag zijn we na lang slenteren in het buddhistische klooster Ma Soe Yein Nu Kyaung terechtgekomen. Terwijl we daar zaten uit te rusten, uitgebreid bekeken en begroet werden door tientallen monniken en alle indrukken in ons opnamen, knoopte één monnik een gesprek met ons aan. Wij waren in shock, aangezien we al die tijd in de veronderstelling waren dat monniken niet (uitgebreid) in contact mogen treden met vrouwen! Na lange heen en weer gepraat, stelde hij onverwachts voor om ons rond te leiden op het terrein waar honderden monniken tezamen leven en opgeleid worden. Die kans grepen we, het was leuk! Door zijn informatie hebben we veel vraagstukken omtrent de monniken kunnen oplossen.
Op weg terug naar ons Nylon Hotel (yeah, ditmaal geen guesthouse/hostel) zijn we behoorlijk verdwaald. Echter..geen man over boord, we wandelen graag onze benen uit het lijf en samen met de Lonely Planet en de aanwijzingen van het vriendelijke maar nog steeds aparte volk blijken we altijd weer goed terecht te komen.
Apart volk! Waar wij ons nog steeds over verbazen is dat het betelnoot kauwen hier een soort van nationale volkssport blijkt te zijn. Men kauwt op groene bladeren, dat gecombineerd met kalk een opwekkend effect geeft. Kortom, het merendeel van het volk loopt hier rond herkauwende kaken, rode ogen en een walgelijk slecht gebit met overgebleven donkerbruine/rode kwijlresten. Betelnoot kauwen zorgt voor extra speekselvorming, waardoor roggelen op de grond bezigheid nummer 1 is. Door het hele land ligt over bruin-rood spuug op de grond, maar het is ook terug te vinden in de prullenbakken (voor zover men die gebruikt) en waar je kan en durft te kijken. Vies!

Dag 15 (Mandalay)

Na het ontbijt zijn we om 8:30 uur gestart met de tour die we gisteravond op straat geregeld hadden. In de afgelopen 2 weken in Myanmar hebben we ons al in verschillende vervoersmiddelen laten vervoeren. Het was niet altijd prettig, maar wel een hele ervaring! Van touringcar bus tot aan minibus, lokale bussen, autotaxi, tuktuks, 3-persoonsfiets, shuttlebus, paard en wagen en als afsluiter een superjeep 4x4. De chauffeur van de jeep, genaamd Aung Kyaw Hein, heeft ons vandaag naar verschillende bezienswaardigheden/plekken geleid; de Mahamuni pagode, het Mahogandayon klooster, Sagaing Hill, de Soon U Ponya Shin pagode, het Inwa dorp en de stad Amarapura met de U Bein’s brug. Om bij de tweede pagode te komen hebben we aan onze conditie moeten werken door verschrikkelijk veel trappen te beklimmen. Fioon en ik zaten boven gezellig op een bankje uit te rusten en te kletsen, tot het moment dat we gebombardeerd werden met Birmesen om ons heen. Blijkbaar waren wij zo interessant dat er een soort groepsfoto-opstelling ontstond (zie de foto!). De meiden gingen voor en naast ons zitten, maar vonden ons toch ook stiekem een beetje eng. Wij hebben maar even lief gelachen en natuurlijk onze eigen camera in de handen van de fotograaf gedrukt! Rond 18:30 uur heeft Aung Kyaw Kein ons netjes afgezet voor ons hotel. De gehele dag heeft ons zoveel stof, zand, uitlaatgassen en andere troep opgeleverd dat we onszelf even een korte opschoonbeurt moesten geven, alvorens ergens een hapje te gaan eten. Vanavond zijn we bij hetzelfde restaurant als gisteren gaan eten..goedkoop, maar toch lekker. Opnieuw onze buikjes gevuld met rijst, noodles en sweet & sour met chicken en pork! Jullie kunnen niet zeggen dat we ons vasthouden aan alle westerse behoeften, of wel?

Vandaag was onze laatste dag in Myanmar. Morgen vliegen wij naar Bangkok. Zoals jullie hebben kunnen lezen, hebben wij een geweldige tijd in Myanmar beleefd, waarin wij verschillende tradities en gebruiken onder de loep hebben genomen. Wij hebben genoten van het volk, de culinaire kunsten en al het overige wat Myanmar te bieden heeft. Ondergedompeld in pagodes, markten, kloosters, bootreisjes en zonsop- en ondergangen, super! Wat wij zeker niet zullen gaan missen is het geroggel, de smog en alle viezigheid, het niet/slecht bereikbaar zijn per telefoon/wifi en het niet kunnen pinnen van geld! Morgen zeggen wij gedag tegen Myanmar..

Bye bye -x-