Dag 6 (Bago) + Dag 7 (Bago)
Door: Fiona
Blijf op de hoogte en volg Larissa & Fiona
24 Januari 2014 | Myanmar, Bago
Dag 6 (Bago)
Vanochtend ging onze wekker wel erg vroeg om 6:00 uur ’s ochtends, omdat de bus naar Bago om 8:00 uur vertrok. Bij aankomst daar viel ons oog direct op een zeer ernstig gehandicapte man. Hij bewoog zich voort als een baviaan; op handen en voeten schuifelend. Aan zijn ledenlap, die hij om zich heen droeg, was een klein kind van een jaar of vijf vastgebonden; niet beter wetend dan te moeten bedelen. Het liet bij ons een heftige indruk na op de vroege ochtend. Ditmaal ondergingen we de busrit overdags ipv. In de avond/nacht. Zo konden we nog eens wat van de natuur zien en viel mij de overeenkomsten met Cambodja op. De rit was vrij wild; mensen werden reisziek en rustig indutten zat er niet in. Des al niettemin stonden wij precies 5 uur later in Bago, zoals gepland. Eenmaal uit de bus gestapt werden we aangesproken door een man met tuktuk die onze de volgende dag graag wilde meenemen op tour langs verscheidene bezienswaardigheden. Onze indrukken waren direct erg positief. Deze mensen zijn nog vriendelijker dan in Yangon en Mawmalyine, ze spreken (gek genoeg) beter Engels en willen je overal mee helpen. Ons gekozen guesthouse San Francisco bleek midden in het centrum te liggen, de kamer was netjes en wij hadden zelfs een balkon! Met niet te vergeten warm water en wifi. Je weet pas wat het is als je het niet hebt, zoals in Mawmalyine!
Nadat wij onze backpack hadden gedropt zijn wij meteen de stad ingedoken. Het paleis was één van de bezienswaardigheden die wij de volgende dag niet met de tour zouden bezoeken, dus dat stond bovenaan ons lijstje. Helaas bleek het paleis al gesloten te zijn, doordat wij vooraf zo nodig een enorm leuke wandeling aan het houden waren. Opnieuw werden wij overal begroet; wij waren hier een grotere bezienswaardigheid dan andersom. ’s Avonds stond er Chinees avondeten op het programma met als voorgerecht french fried patatjes! Heerlijk was dat! Daarna nog even bij ons hostel voor gezeten, waar wij een Duits meisje hebben ontmoet die de volgende dag met ons mee op pad is geweest.
Dag 7 (Bago)
Na een heerlijk ontbijtje bij het restaurant aan de overkant van de straat, stonden wij stipt om 10:00 uur op onze tuktuk met gids en chauffeur te wachten. Na een kwartier was hij er nog steeds niet, echter uit het niets verscheen er een man die beweerde zijn broer te zijn. Na wat telefoongesprekjes met zijn smartphone en een hele hoop mensen om ons heen, kwam alles alsnog op zijn pootjes terecht en konden we vertrekken. ‘You are the boss’ werd ons gezegd, dat laten we ons natuurlijk geen tweede keer zeggen! De volgende bezienswaardigheden stonden op ons programma:
- Four Figures Paya
- Kha Khat Wain Kyaung
- Maha Kalyani Sima
- Mahazedi Paya
- Naung Daw Gyi Mya Tha Lyaung
- Shwegugale Paya
- Snake Monastery
De meeste van bovenstaande bezienswaardigheden waren pagodes. Erg interessant en goudkleurig allemaal, alle pagodes lijken op elkaar. In het ‘’ Snake Monastery’’ ligt een 120 jarige Birmese python van 6 meter lang en 40 cm breed. Deze slang moet een reïncarnatie voorstellen van een oppermonnik Hsipaw. Een apart verhaal, de bevolking neemt het zeer serieus en doneert geld aan en letterlijk op de slang.
Hetgeen Larissa en ik het meest indrukwekkend vonden was het Kha Khat Wain Kyaung. Dit is het op één na grootste klooster van Myanmar waar 500 tot 600 monniken wonen. Om 11.00 uur gaan de monniken lunchen en toeristen mogen dit spektakel meemaken. Het is net aapjes kijken, want het klooster stond vol met toeristen, terwijl zij hun ritueel uitvoerden. Naast de grote hoeveelheid monniken zijn er ook heel veel honden aanwezig. Om stipt 11.00 uur gaat er een grote bel af en beginnen alle honden geconditioneerd te blaffen. Stap voor stap komen de monniken uit alle hoeken en gaten en staan achter elkaar in een grote rij, waarbij de oudsten/masters vooraan staan. In een grote stoet vervolgen zij hun weg naar de lunchzaal; zij kijken star naar de grond en kijken je niet aan. Bij de entree krijgen zij voedsel (rijst) gedoneerd en kun je als toerist ook een bord rijst doneren. Vervolgens begint het gebel/gezang dat net zolang duurt tot het eten koud wordt. Een erg aparte, maar vooral interessante belevenis. Wat leuk is om te weten, is dat de monniken vier jaar in dit klooster wonen en worden opgeleid. Vervolgens kunnen zij er zelf voor kiezen om wel of geen monnik te blijven. Zodra zij beslissen van wel, vertrekken zij naar een andere stad. Na al deze bezienswaardigheden heeft de gids ons meegenomen naar een plek waar Birmese sigaren met de hand worden gemaakt. Het Duitse meisje en ik hebben dat natuurlijk wel even uitgeprobeerd. Conclusie: niet te roken die dingen! Om 16.00 uur was de tour op zijn eind en werden wij afgezet bij ons hostel. Nog snel nog even een hapje gegeten, want om 18:30 uur vertrok onze nachtbus richting het Inle Lake, een rit van 12 uur.
Liefs, Larissa en Fiona
Vanochtend ging onze wekker wel erg vroeg om 6:00 uur ’s ochtends, omdat de bus naar Bago om 8:00 uur vertrok. Bij aankomst daar viel ons oog direct op een zeer ernstig gehandicapte man. Hij bewoog zich voort als een baviaan; op handen en voeten schuifelend. Aan zijn ledenlap, die hij om zich heen droeg, was een klein kind van een jaar of vijf vastgebonden; niet beter wetend dan te moeten bedelen. Het liet bij ons een heftige indruk na op de vroege ochtend. Ditmaal ondergingen we de busrit overdags ipv. In de avond/nacht. Zo konden we nog eens wat van de natuur zien en viel mij de overeenkomsten met Cambodja op. De rit was vrij wild; mensen werden reisziek en rustig indutten zat er niet in. Des al niettemin stonden wij precies 5 uur later in Bago, zoals gepland. Eenmaal uit de bus gestapt werden we aangesproken door een man met tuktuk die onze de volgende dag graag wilde meenemen op tour langs verscheidene bezienswaardigheden. Onze indrukken waren direct erg positief. Deze mensen zijn nog vriendelijker dan in Yangon en Mawmalyine, ze spreken (gek genoeg) beter Engels en willen je overal mee helpen. Ons gekozen guesthouse San Francisco bleek midden in het centrum te liggen, de kamer was netjes en wij hadden zelfs een balkon! Met niet te vergeten warm water en wifi. Je weet pas wat het is als je het niet hebt, zoals in Mawmalyine!
Nadat wij onze backpack hadden gedropt zijn wij meteen de stad ingedoken. Het paleis was één van de bezienswaardigheden die wij de volgende dag niet met de tour zouden bezoeken, dus dat stond bovenaan ons lijstje. Helaas bleek het paleis al gesloten te zijn, doordat wij vooraf zo nodig een enorm leuke wandeling aan het houden waren. Opnieuw werden wij overal begroet; wij waren hier een grotere bezienswaardigheid dan andersom. ’s Avonds stond er Chinees avondeten op het programma met als voorgerecht french fried patatjes! Heerlijk was dat! Daarna nog even bij ons hostel voor gezeten, waar wij een Duits meisje hebben ontmoet die de volgende dag met ons mee op pad is geweest.
Dag 7 (Bago)
Na een heerlijk ontbijtje bij het restaurant aan de overkant van de straat, stonden wij stipt om 10:00 uur op onze tuktuk met gids en chauffeur te wachten. Na een kwartier was hij er nog steeds niet, echter uit het niets verscheen er een man die beweerde zijn broer te zijn. Na wat telefoongesprekjes met zijn smartphone en een hele hoop mensen om ons heen, kwam alles alsnog op zijn pootjes terecht en konden we vertrekken. ‘You are the boss’ werd ons gezegd, dat laten we ons natuurlijk geen tweede keer zeggen! De volgende bezienswaardigheden stonden op ons programma:
- Four Figures Paya
- Kha Khat Wain Kyaung
- Maha Kalyani Sima
- Mahazedi Paya
- Naung Daw Gyi Mya Tha Lyaung
- Shwegugale Paya
- Snake Monastery
De meeste van bovenstaande bezienswaardigheden waren pagodes. Erg interessant en goudkleurig allemaal, alle pagodes lijken op elkaar. In het ‘’ Snake Monastery’’ ligt een 120 jarige Birmese python van 6 meter lang en 40 cm breed. Deze slang moet een reïncarnatie voorstellen van een oppermonnik Hsipaw. Een apart verhaal, de bevolking neemt het zeer serieus en doneert geld aan en letterlijk op de slang.
Hetgeen Larissa en ik het meest indrukwekkend vonden was het Kha Khat Wain Kyaung. Dit is het op één na grootste klooster van Myanmar waar 500 tot 600 monniken wonen. Om 11.00 uur gaan de monniken lunchen en toeristen mogen dit spektakel meemaken. Het is net aapjes kijken, want het klooster stond vol met toeristen, terwijl zij hun ritueel uitvoerden. Naast de grote hoeveelheid monniken zijn er ook heel veel honden aanwezig. Om stipt 11.00 uur gaat er een grote bel af en beginnen alle honden geconditioneerd te blaffen. Stap voor stap komen de monniken uit alle hoeken en gaten en staan achter elkaar in een grote rij, waarbij de oudsten/masters vooraan staan. In een grote stoet vervolgen zij hun weg naar de lunchzaal; zij kijken star naar de grond en kijken je niet aan. Bij de entree krijgen zij voedsel (rijst) gedoneerd en kun je als toerist ook een bord rijst doneren. Vervolgens begint het gebel/gezang dat net zolang duurt tot het eten koud wordt. Een erg aparte, maar vooral interessante belevenis. Wat leuk is om te weten, is dat de monniken vier jaar in dit klooster wonen en worden opgeleid. Vervolgens kunnen zij er zelf voor kiezen om wel of geen monnik te blijven. Zodra zij beslissen van wel, vertrekken zij naar een andere stad. Na al deze bezienswaardigheden heeft de gids ons meegenomen naar een plek waar Birmese sigaren met de hand worden gemaakt. Het Duitse meisje en ik hebben dat natuurlijk wel even uitgeprobeerd. Conclusie: niet te roken die dingen! Om 16.00 uur was de tour op zijn eind en werden wij afgezet bij ons hostel. Nog snel nog even een hapje gegeten, want om 18:30 uur vertrok onze nachtbus richting het Inle Lake, een rit van 12 uur.
Liefs, Larissa en Fiona
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
